Last one!

1 juni 2014 - Bangkok, Thailand

Op donderdag zou ik om 7 uur opgehaald worden voor de olifanten. Uiteraard kwam de taxi rond 8 uur aanrijden. Na een klein uurtje door de bergen, waarbij de chauffeur in elke bocht luid toeterde om tegenliggers af te schrikken, kwamen we bij de olifanten aan. We kregen les over de thaise commando's en mochten de olifanten voeren. Niet normaal hoeveel die dieren eten. Per 2 mensen kreeg je een olifant, ik deelde mijne met een meisje uit Canada. Het was een hele klim om op de olifant te komen, maar je kon zijn achterbeen als krukje gebruiken. De huid van de olifant zat vol met stekelharen. Van het centrum hadden we oude kleren gekregen, gelukkig maar want de olifanten waren super vies. In ongeveer een half uur reden we door de jungle naar de rivier, hier gingen we de olifanten wassen en laten badderen. Ze hadden super veel plezier haha sommige doken helemaal onder water. Er ging een olifant een beetje op mijn voet staan dus mijn kleine teen kan ik nu niet meer buigen, maar dat fix ik thuis wel bij de dokter. Heb hier even genoeg ziekenhuis gezien. We hebben haast een uur met de olifanten in de rivier gespeeld, het was zoooo leuk. Hierna reden we op de olifant naar een jungle hutje boven op een berg. De olifanten kregen weer enorme bossen eten en wij een heerlijke lunch. Dit was echt een geweldige ochtend, zo bijzonder (maar jeeeetje wat lopen die dieren traag)

Om 5 uur vertrok de nachttrein naar Bangkok. Ik zat samen met de twee meisjes uit Pai (Emmily en Emma) en een jongen die zij kende. Na 2 uur rijden ging de trein kapot. Er brak een balk onder de trein, uiteraard precies onder onze bankjes, waardoor de vloer helemaal op en neer golfde. Na 2 stations, 3 overgevende mensen en 5 gevallen treinmedewerkers besloten ze dit toch maar te maken. Hiervoor waren welgeteld 15 thaaitjes nodig. De kleinste drie thaaitjes kropen onder de trein. Twee iets grotere thaaitjes schenen met zaklampen. Een thaaitje haalde een hele oldskool gereedschapskist op (zo'n rode) en eentje een grote balk. Er waren twee thaaitjes die een groot papier hadden met daarop afbeeldingen van gereedschap en een uitleg (met voorbeeldplaatjes!) erbij. Er was 1 opperleidinggevende en 2 iets lagere leidinggevende die steeds aan de mensen onder de trein doorgaven wat ze moesten doen. Een thaaitje haalde en gaf gedurende de reparatie 5 Chang (bier) aan de opperleidinggevende en dan waren er nog 2 militairen die alle nieuwsgierige thaaitjes op afstand hielden. Het was een heel schouwspel, want de thaaitjes onder de trein vertelden aan de zaklamp thaaitjes wat er mis was, deze gingen naar de thaaitjes met het papier met uitleg van de gereedschappen. Deze 4 gingen dan overleggen wat ze moesten gebruiken. Vervolgens gingen ze alle 4 naar de 2 iets lagere leidinggevende toe om dit te vertellen. Met z'n 6'en gingen ze dan naar de opperleidinggevende om het te bespreken. Die drie thaaitjes zaten ondertussen nogsteeds onder de trein. De opperleidinggevende gaf met het bier in zijn hand wat aanwijzingen, dit hele gebeuren herhaalde zich 6 keer en zo gebeurde het dat er na 1,5 uur een nieuwe balk onder de trein was getimmerd en we weer verder konden rijden. Het golven van de vloer was nog net zo erg als voor de 'reparatie' waarop het vrouwtje van de catering ons kwam zeggen 'hold your breast!!! Hold your breast!!!'. Het openbaar vervoer hier is volgens mij nooit saai. Ik heb die nacht geen oog dicht gedaan helaas.

Vrijdag was ik kapot moe door die nacht. Hostel in Bangkok is heel relaxt met een zwembad en schone dorms. De dag (wat daar nog van over was) bracht ik door bij het zwembad. 'S avonds was het skybar time!! De keus viel op de skybar van "the hangover part 2" welke ook de hoogste is van Bangkok. Voor een biertje daar mocht je 400 bath aftikken haha, normaal kan je daar 4 dagen van eten maar oke. Het uitzicht was geweldig, lichtjes zo ver je kon zien, Bangkok is insane groot. Zaterdag ging ik naar de weekend market, welke 15.000 kraampjes had. Echt alles werd hier verkocht, van kleding tot konijntjes in jurkjes en van schilderijen tot sieraden. Je kan het zo gek niet bedenken of je koopt het daar. Er wordt ook heel wat illegaal spul verkocht zoals ivoor. 'S avonds had ik met Emmily en Emma afgesproken om wat te eten en een drankje te doen. Het kostte de taxi een uur om 10 kilometer af te leggen, het verkeer hier is echt horror nu in de avond vanwege de curfew. Een paar taxi's wouden de rit ook niet maken uit angst vast te komen staan en niet op tijd thuis te zijn. Het was een hele leuke avond en de terugweg duurde 'maar' 3 kwartier dus ik was om kwart over 11 mooi op tijd terug in mijn hostel. Vandaag wou ik heeeeel graag naar ayutthaya, maar er zijn hier nu zoveel stations gesloten en wegen geblokkeerd dat ik het niet aandurfde. Als ik niet op tijd terug zou komen zou ik echt een groot probleem hebben i.v.m. mijn vlucht morgenvroeg. De hosteleigenaar gokt dat de rit naar het vliegveld (20 km) morgen 3 uur gaat duren dus ik vertrek vroeg. Eind van de middag ga ik nog even naar Khao San Road proberen te komen en dan komt mijn avontuur morgen alweer tot een einde! Aan de ene kant is het enorm snel gegaan, maar er zijn ook heel wat momenten geweest dat ik het echt even niet meer wist en het liefst naar huis wou. Ik heb geweldige dingen gezien en gedaan, nieuwe mensen met vele verschillende culturen ontmoet. Thailand is echt een prachtig land. Ik kan niet wachten tot ik morgen weer thuis ben bij iedereen die ik lief heb en om weer even op mijn lieve poownie te klimmen!!! Dit is voor het eerst sinds mijn 6de verjaardag dat ik een maand niet heb gereden en ik mis het vreselijk. Djay wordt bij thuiskomt weer verwend met twee nieuwe truitjes en mijn halve backpack zit vol met souvenirs haha. Tot snel in Nederland schattiees!!

Foto’s

4 Reacties

  1. Supergroom:
    1 juni 2014
    Tot morgen. liefie!!!!!
  2. Rommy:
    1 juni 2014
    Gaaf man fijne terug reis en nog veel plezier vandaag nu tot in nederland knuffel
  3. Maartje:
    1 juni 2014
    Wederom een mooie blog. Ga t missen om ze te lezen. Fijne reis terug pop en hopelijk tot snel!!
  4. Anne Dekker:
    1 juni 2014
    Ja Maartje, ik herken dat gevoel. Misschien kunnen we Rosa stimuleren te schrijven over haar werkervaringen.